کوچه علی چپ

هیچ جای این شهر

از یادت در امان نیستم

حتی به کوچه علی چپ

که می روم....

رضا محبی راد

حقیقت عشق

هیچ کس به عشق معتقد نیست 

 همه می‌گویند

"فراموش می‌کنی"

 من ...

 لبخند تلخی می‌زنم

 نگاهم را بر می‌گردانم !

 

 بعضی ها فراموش نمی‌شوند

 بعضی عشق ها خود ِ‌حقیقت‌اند

 حیف، 

 نمی‌فهمند !

#هومن_داوودی

آسایش زندگی

من به معنی واقعی کلمه با علی شریعتی موافقم:

خلاصه ی فلسفه زندگی انسان امروزی

فدا کردن آسـایش زندگی برای ساختن وسایل آسایش زندگیست.

پیری زودرس

پیر شدن دقیقا ازجایی شروع میشه که

 شبها جای رویا پردازی برای آینده، 

با خاطرات گذشته به خواب میری.....

شب آرزوها

هر چی آرزوی خوبِ مالِ تو...

سرگذشت دل

غمگین و پشیمان...

عاشق و دلتنگ...

کم نشدن از شور عشق...

سرگردانی و نومیدی از آینده...

تپش قلب...

یه شب، شب نشینی با عشق...

قول دادن از نشکستن دل...

آرام شدن دل...

صبح شدن و بیداری از خواب...

فکر کردن به اتفاقات دیشب...

به نتیجه نرسیدن...

باز تکرار روزهای قبل و رویاپردازی های شبانه...

پ.ن.: هر چی سعی در جمله سازی با این کلمات رو داشتم، موفق نبودم.

باران بهاری

امروز کلا هوا بارونی بود و خیلی دلنشین و لذتبخش برای خیلیها. منم که دلم گرفته بود و با قدم زدن زیر بارون سعی در آروم کردن خودم داشتم. هیییی روزگار یادش بخیر. بارون که میبارید و هوا که عالی میشد، بهش زنگ میزدمو با هم میحرفیدیم و انگار با هم داریم زیر بارون قدم میزدیم و گرمای صمیمیت و عشقی که بینمون بود باعث میشد سرما رو حس نکنیم.

 امروز عصر هم سردم نشد، ولی علتش غرق شدن در تفکراتم بود، اصلاً حواسم به خیس شدنم و اینکه همه داشتن نگام میکردن و بهم میخندیدن و میگفتن این بارون ندیدس نبود. حسابی خیس شدم و وقتی اومدم اتاق تازه متوجه شدم ولی خیس شدن با بارون رو خیلی دوست دارم و از چتر متنفرم.

پ.ن.: مدت خیلی زیادی میشه، بیشتر از 2 یا سه سال، به حرف مردم اهمیت نمیدم و برای خودم زندگی میکنم. 

انشای نوستالوژیک

ابتدایی و راهنمایی که بودم، همیشه یکی از موضوعات انشا این بود که در آینده میخواهید چکاره شوید؟! هر کسی رؤیاهای مختلفی داشت. رویاپردازی های خیلی جالبی داشتن همه  بچه ها. ولی این موضوع انشا با بزرگتر شدنمون باهامون رشد کرد و تا جایی که به مهمترین بحث هر روز خیلی از جوونای دهه شصتی تبدیل شده. انتخاب رشته کنکور سراسری، کنکور ارشد و دکتری و حتی ازدواج، همه و همه انشای کلاس اول دبستان است ولی با رنگ ولعابتر و  منطقی تر. ولی بازهم خیلی از اونها رویاهایی دست نیافتنی هستند. 

پ.ن.: این روزها خیلی به این موضوع فکر میکنم.

غذای دو هزار دلاری

دیشب با یه سری محصولات طبیعی که از خونه آورده بودم، یه غذایی درست کردم و با بچه ها شام خوردیم. بچه ها هی ازم میپرسیدن این چیه، منم گفتم فلان چیز. براشون خیلی عجیب بود. یکیشون رفت تو نت سرچ کرد. متوجه شدیم توی امریکا قیمتش بین دو تا چهار هزار دلاره. غذایی شاهانه و سلطنتی که توان مالی هر کسی نمیتونه بخوره این غذا رو. توی فرانسه آشپزها باهاش یه سس درست میکنن که خیلی گرونه. خلاصه خیلی به صنعتی کردنش فکر کردیم. خیلی سوداوره. 

پ.ن. توی خوابگاه غذای دو هزار دلاری خوردیم. اصلا احساس پادشاه بودن بهمون دست داد، خیلی احساس خوبی بود. 

بازگشت

هفته اول برگشت از ولایت هم گذشت. کم کم دارم میشم همون آدم قبلی، درس خوندن و مطالعه بیشتر. 

سرماخوردگیم هم خوب شده و کم کم باید خودمو برای کارای جدید آماده کنم.