قوی بودن
اصولاً قوی بودن معناهای زیادی داره. از معناهای فیزیکی گرفته (زور و بازو) تا معناهای روحی و روانی (قدرت فکر کردن به مشکلات و حل مشکلات).
البته بعضی اوقات قدرت به معنای روحی و روانی باعث اعتماد بنفس میشه و در نتیجه باعث قدرت فیزیکی ای میشه که در حالت عادی اون قدرت رو نداریم.
قدرت روحی و روانی به توانایی های فردی و ذهنی برمیگرده. فرد باید بتونه اول از همه به خودش بقبولونه که خیلی قوی هست، و وقتی که به این باور رسید که آدم بسیار قوی ای هست و میتونه روی پای خودش بایسته، بعد میتونه ادعا کنه که قوی هست. یعنی گام اول اعتماد بنفسه. باید به خودت اعتماد و توانایی هات اعتماد داشته باشی. ولی خودبزرگ بین نباشی که بعضی اوقات باعث شکست های سنگینی میشه.
برای اینکه آدم قدرتمندی باشی، بعضی اوقات نیازمند کسی هستی که دائم بهت گوشزد کنه که تو قوی هستی. ولی این باعث میشه تو به تایید دیگران نیازمند باشی. باید سعی کنی که خودت بتونی به این نتیجه برسی. مگه حرف بقیه چکار میتونه بکنه؟؟ آیا کمکت میکنه؟ آیا راه حل داره؟ نه، اونم راه حل نداره. فقط شاید تو رو شیر میکنه که تو کارهاتو انجام بدی. اگه به تمام کسایی که قبلنا بهت قدرت دادن دقت کنی، متوجه حرف من میشی. پس باید سعی کنی که به خودت بقبولونی و به این باور برسی که قدرت انجام کارهات رو داری و نیازی هم به تایید دیگران نداری.
به قول سعدی:
مشک آنست که ببوید نه آنکه عطار بگوید. دانا چو طبله عطارست خاموش و هنر نمای و نادان خود طبل غازی، بلند آواز و میان تهی.
