به خوبی و خوشی گذشت

چهارشنبه سوری هم به خوبی و خوشی گذشت. البته من بیشتر گرفتار خونه تکونی بودم و آخر شبی فقط از رو آتیش پریدم. 

تا الان که بیکار نشدم ولی الان که بیکار شدم، همش دختره خوب تو ذهنمه و هی فکر میکنم که الان چیکار میکنه. خیلی وقته ازش خبری ندارم و دلم بشدت براش تنگ شده.

یه روز معمولی

امروز از ساعت 8 رفتم دانشکده، 10 کلاس داشتم. این درس رو ندارم. ولی میرم سر کلاسش میشینم. یعنی جلسه اول رفتم ببینم میخواد چیا بگه. استادش بهم گفت از جلسه بعد هر جلسه تو بیا ارائه بده. امروز هم ذفتم ارائه دادم. تا 12 کلاس بودم (من از اون استادا هستم که تا از همه وقت استفاده میکنن!) ولی تعریف از  خود نباشه، تو کلاسم اینقدر خوش میگذره که هیشکی نمیگه استاد خسته نباشید. بعدش رفتم ناهار. بعد از ناهار برگشتم دانشکده و تا ساعت 4 جواب سوالات بچه های کارشناسی رو میدادم. چهار و ربع رفتم سر کلاس استادم به دلایلی. تا 4.5. بدوبدو برگشتم خوابگاه، لباس ورزشی و کفش سالنمو انداختم تو کولمو رفتم فوتسال. تا هفت سالن بودیم و بعدش رفتیم شام و برگشتیم خوابگاه و دوش گرفتم و الان در خدمت شما هستم و در اندیشه برنامه ریزی برای فردا!!

تمرکز کردن

خیلی از مسائل با تمرکز کردن حل می شود. کافی است ذهنت را متمرکز کنی و به غیر از آن به چیز دیگری فکر نکنی. ولی تمرکز کردن خودش هنری می خواهد که خیلی سخت می شود آن را بدست آورد. 

کدت زیادی است که نمی توانم به طور کامل روی یک چیز خاص تمرکز کنم. نمی دانم چه اتفاقی برایم افتاده است. یادم می آید که یک بار با تمرکز کردن توانستم بر دل درد شدیدی که داشتم، فائق آیم. ولی حالا حتی برای یک مسئله کوچک هم نمی توانم تمرکز کنم. ذهنم خیلی آشفته است و افکار زیادی در آن غوطه ورند. بعضی از افکار  شبیه باتلاق اند و مرا به سیاهی می کشند و روز به روز وسعت این باتلاق رو به افزونی است. راه غلبه بر باتلاق را نمی دانم.

آخرین چیزی که به ذهنم می رسد، کشیدن سیم خاردار دور این باتلاق است و دسته بندی بقیه افکار. ولی خود این کار نیازمند تمرکز کردن است و فعلاً من عاجز از تمرکز. 

نظریه رادیکال درباره ازدواج و زن

من یه دوستی دارم که یه نظریه رادیکالی درباره ازدواج و زن داره. از نظره اون تنها علت ازدواج و انتخاب همسر، برطرف کردن نیازهای جنسیه. تمام علتهای دیگه، فقط بخاطره اونه. این نظرشو خیلی علنی بیان میکنه و حتی یه بار با یه روانشناس هم سر همین موضوع مناظره کرد. روانشناسه گفت که ازدواج علتهای زیادی داره و یکی از علتهای ازدواج کردن و انتخاب همسر نیازهای جنسی هستش. دوستم گفت که فقط همین دلیل هستو مابقی دلایلی که وجود داره در راستای رسیدن به این دلیله. مثلاً یه نفر که عقیمه، هیچوقت زن نمیگیره. چرا؟ چون نیاز جنسی نداره. 

روانشناس: پس تو چرا ازدواج میکنی؟

دوستم: به دلایل زیادی: اولاً که تو ایران زندگی میکنم و داشتن رابطه جنسی فقط بواسطه ازدواج صورت میگیره، چه دائم و چه موقت. هر چند که ازدواج موقت از دید عموم جامعه یه امر ناپسند و انحراف جنسی تلقی میشه. دوماً بعضی افراد دوست دارن همیشه یه نفر باشه و همیشه به اون یه نفر محبت کنن و نازش رو بکشن و .... 

بنظرم منم دوستم تقریباً منطقی حرف میزنه و دلایلش قابل قبول هست. روانشناسه هم نه تونست اونو قانع کنه و هم منو به فکر فرو برد. بیشتر کارهایی که ما انجام میدیم، و ازش به اسم عشق نام میبریم، برای نیل به این هدف هست. واقعاً چرا کل زندگی ما بشدت تحت تاثیر این هدفه؟؟ این سوالی که اگه بتونیم بهش جواب بدیم، شاید دیگه چیزی بعنوان عشق وجود نداشته باشه. البته این حرف من یه حدس هست و هنوز خیلی بهش فکر نکردم. شایدم غلط باشه.

پ.ن. تازه از دانشگاه برگشتم. هوا بشدت سرد شده و امروز یه کم برف اومد.

بی خوابی شبانه و کار روزانه

دیشب اصلاً خوابم نبرد و تا جایی که یادم میاد ساعت 5.5 صبح بود و هنوز بیدار بودم. صبحی هم ساعت 8 بیدار شدم و دوش گرفتم و الان دارم میرم دنبال کارم. هفته های قبل پنجشنبه ها بعد از ناهار میرفتم، این هفته باید صبح اونجا باشم و الان دارم میرم. جالب تر از همه چیز اینه که اصلاً خوابم نمیاد و احساس کمبود خواب نمیکنم.

به قول رفیق قدیمی «حافظ»:

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست

سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست

سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید

تبارک الله از این فتنه‌ها که در سر ماست

در اندرون من خسته دل ندانم کیست

که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب

بنال هان که از این پرده کار ما به نواست

مرا به کار جهان هرگز التفات نبود

رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست

نخفته‌ام ز خیالی که می‌پزد دل من

خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست

چنین که صومعه آلوده شد ز خون دلم

گرم به باده بشویید حق به دست شماست

از آن به دیر مغانم عزیز می‌دارند

که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست

چه ساز بود که در پرده می‌زد آن مطرب

که رفت عمر و هنوزم دماغ پر ز هواست

ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند

فضای سینه حافظ هنوز پر ز صداست

بی حوصلگی

نمیدونم علتش چی بود که قبلنا عاشق تعطیلی بودم و اول سال روزهای تعطیل سال رو میشمردم تا ببینم چند روز تعطیلی داریم توی سال جدید. مطمئنم خیلی ها از این کارا میکردن. 

جدیدنا از تعطیلی متنفرم، دوست دارم تعطیلی اصلاً نداشته باشم. امروز که تعطیل بودم و خوابگاه بودم، یه روز کاملا مزخرف و بی معنی ای داشتم و حوصله هیچ کاری رو نداشتم. بدم میاد از روزای تعطیل، آدم خودش رو مقید به انجام کاری نمیکنه و وقتش رو الکی تلف میکنه تا روزش شب بشه و فردا دوباره کارش رو شروع کنه. ولی این دولت که تعطیلیا رو کمتر کرده (دیگه بین تعطیلیا رو تعطیل نمیکنه)، خیلی خوبه. 

بی حوصله ام و حوصله هیچی ندارم. نه نت، نه خواب، نه بازی!! البته همه ی اینها بهانه دل هست و در اصل بهانه برای چیزه دیگه ایه، که همون دختره خوبه. ولی باید باور کنه که دختره خوب رفته دیگه!!

غم یار

فراموش کردن واقعاً سخته. ولی باید تلاشمو بکنم. نباید زیاد به دختره خوب فکر کنم. ولی نمیدونم چرا هر وقت نت رو باز میکنم اولین چیزی که میزنم «نا» هست. باید سعی کنم، بهش فکر نکنم و خیلی به وبلاگش سر نزنم. این هفته خوب بود، سرم خیلی گرم بود و کمتر وقت میکردم به چیزه دیگه ای فکر کنم. باید این روندو ادامه بدم.

ولی سخته فراموش کردن، به قول باباطاهر:

سه درد آمو بجانم هر سه یکبار

غریبی و اسیری و غم یار

غریبی و اسیری چاره دیره

غم یار و غم یار و غم یار

سر خاروندن

به معنی واقعی کلمه امروز وقت سر خاروندن نداشتم و الان هم تازه از دانشکده رسیدم خوابگاه و میخوام سوال برای فردا آماده کنم. وقتم خیلی پره. اینجوری خیلی خوبه. آدم برای تک تک دقیقه های عمرش برنامه ریزی میکنه. از بیکار بودن متنفرم. تازه هنوز یه کاره خیلی بزرگ دارم که هنوز شروعش نکردم و باید هر جه زودتر اون هم شروع کنم.

پ.ن.: سرگرم بودن به درس خوندن خیلی لذت بخشه.