تو نبودی

آنکه از برابرمان گذشت و باز نیامد

نه زمان، که تو بودی

امروز هم

صبح و پرندگان در زدند و پاسخی نشنیدند

امروز هم صدای پای رهگذران را شنیدم

و تو خاموش بودی

امروز هم، درست ساعت هشت

کرکره‌ها را کشیدیم

لابه‌لای سرخس‌ها و گلابی‌ها

آنجا که تو خوابیده بودی

زمان بود، تخت بود، تو نبودی...

شمس لنگرودی