پست 570

این 570 پستی است که می نویسم. اولش قرار بود خاطراتم و اون چیزی که تو دلم میگذره رو بنویسم. 

بعدش دیگه تبدیل به یه چیز اجباری شد و حالا عادت...

ای کاش این وبلاگ نبود ولی تو بودی هنوز....

سکوت

امان از این سکوت

ساده نیست اما مادر تمام حرفهاست

Game of thrones

بالاخره پس از یک سال انتظار سیزن بعدیش اومد.

کارگردان که گفته این سیزن خیلی جالبه و جذابه.

هر هفته دوشنبه‌ها یک اپیزود.

۳ از ۳

این هم به خیر گذشت...

حالا مراحل بعدی مونده و من در ابتدای راه...

آخرین مرحله

آخرین مرحله فرداست، برام دعا کنید، بشدت نیازمندم.

آخر هفته

آخر هفته خوبی بود با جمعی از دوستان با صفا در جایی با صفاتر.

فوتسال و زانو

امروز بعد از مدتها، حدود 6 ماه رفتم فوتسال، بعد اینکه رفتم پیش ارتوپد و بهم گفت که مشکل زانوت از غضروفه، دیگه رفتم فوتسال.

پ.ن.: نسخه دکتره هم 75 تومن شد و داروهاش آزاد بود.

امیدواری و نفس و عشق

«کم‌تر بترس، بیش‌تر امیدوار باش؛

 کم‌تر ناله کن، بیش‌تر نفس بکش؛

 کم‌تر متنفر باش، بیش‌تر عشق بورز،

 در این صورت بیش‌تر چیزهاى خوب جهان، 

از آنِ تو خواهند شد.»

نصیحت کردن

‏کلا نصیحت کردن کار اشتباهیه چون طرفت ناراحت میشه

باید بذاری نابود که شد بری باهاش همدردی کنی، خوشش هم میاد ...

مزه تلخ

یه 17 تیر دیگه ای هم گذشت و یاد و خاطره سینما و حافظیه همچنان مثل روز روشنه.

پ.ن.: مزه تلخ