بدون شرح

‏یه کاری نکنید وقتی آدم بهتون فکر میکنه دلش بگیره ...

جَنگ فراموشی

فراموش کردن

همان جنگ کردن است

تنها تفاوت اش

این است که تنها چیزی که مقابلِ توست

خاطراتی ست که جانی بیش از جانِ آدم دارد....

حلاج و عشق

منصور حلّاج را بردند تا بر دار کنند.یکی از یاران گریان و نالان پرسید عشق چیست؟

حلاج لبخندی زد و گفت:

"امروز بین و فردا بین و پسین فردا بین"

پس در آن روز حلّاج را بکشتند

و دیگر روزش بسوختند

و روز سوّم خاکسترش بر باد دادند ...

عشق یعنی این...

بازگشت به گذشته

یک روز از دور دست

می آیی. . .

آن روز 

من 

پای نزدیک شدن ندارم . . .

پ.ن.: امیدوارم به گذشته و 7 سال قبل برنگردی.

نادر ابراهیمی و عشق

مگذار که عشق ، به عادتِ دوست داشتن تبدیل شود ! مگذار که حتی آب دادنِ گلهای باغچه ، به عادتِ آب دادنِ گلهای باغچه بدل شود ! عشق ، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتنِ دیگری نیست ، پیوسته نو کردنِ خواستنی ست که خود پیوسته ، خواهانِ نو شدن است و دیگرگون شدن. تازگی ، ذاتِ عشق است و طراوت ، بافتِ عشق . چگونه می شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند ؟ عشق، تن به فراموشی نمی سپارد ، مگر یک بار برای همیشه . جامِ بلور ، تنها یک بار می شکند . میتوان شکسته اش را ، تکه هایش را ، نگه داشت . اما شکسته های جام ،آن تکه های تیزِ برَنده ، دیگر جام نیست . احتیاط باید کرد . همه چیز کهنه میشود و اگر کمی کوتاهی کنیم ، عشق نیز . بهانه ها جای حسِ عاشقانه را خوب می گیرند…

نادر ابراهیمی

یک عاشقانه آرام

فوتبال با دل

تو که بلد نیستی،

تو که فوتبال بلد نیستی،

تو که روپایی زدن با توپ بلد نیستی،

دل رو بردار ندار

و باهاش روپایی نزن،

دله، بلد نباشی باهاش چیکار کنی،

تیره و تار میشه و

دیگه هم خوب نمیشه.

گول نزدن

خودتونو با جمله ی "دوسم داشت" گول نزنید، 

هیچ آدمی چیزی رو که دوست داره رو ترک نمیکنه.

فراموش کردن

فراموش کردن 

کسی که دوستش داری 

مثل بخاطر آوردن کسی است 

که هرگز او را ندیدی ...

دو فنجان قهوه

به خودم آمدم

از رفتنت

دو فنجان قهوه

یک سکوت

و کمی پوچی

در خانه مانده بود…!

 آیدین غلامحسینی

پ.ن.: صلاح کار خویش، خسروان دانند، منتها تفکر و آینده‌نگری رو از یاد نبرند خسروان!!

نبودن

شاید "نبودن"

"بودن" در غیابِ تو باشد 

شاید ندیدنِ عبورت باشد 

که چونان شاخه گلی کبود

نورِ ظهرگاهان را در هم شِکنی.

شاید "نبودن"

ندیدنِ تو باشد 

که از میان سنگ ها بُگذری

از میان غبار و مِه

شاید ندیدنِ فانوسی باشد 

که دستان تو بلندش کرده است

آه که شاید "نبودن"

ندیدنِ تو در "آغاز" باشد

و در"پایان"،

شاید "نیامدن ات" باشد

شاید "نرفتن ات"

پابلو نرودا