اذان عشق

یه قولی به دختره خوب داده بودم که اعترافاتی رو بموقع خودش بکنم. چند روز پیش، یه مطلبی گذاشتم حاوی یه اعتراف. بعدش اون توی وبلاگش نوشت که از من دلگیره. 

امروز می خوام یه اعتراف دیگه ای بکنم. البته بهش نمیشه اعتراف کردن گفت.

یه بار ازم خواست تمام ویدیو موزیک هایی که خوانندشون خانم هستم رو حذف کنم. البته که حذف کردم. بعدش بهم گفت که دیگه گوش نکن. منم گوش نکردم. دارم اعتراف می کنم و لزومی نمیبینم که دروغ بگم. شاید تو اتاق بچه ها یا جای دیگه گوش می کردم. ولی اینکه خودم بذارم و گوش کنم، نه. 

ولی آهنگهاشون رو که تو لب تاپم داشتم پاک نکردم. موزیک ویدیوها رو پاک کردم ولی صوتی ها رو نه! 

آخه اینا واقعاً بااحساس می خونن. البته شاید به یه دهه 70ی یا 80ی بگی. متنفر باشه ازشون. ولی واقعاً خوب می خونن. ما دهه شصتیا عاشق صداشونیم. بعد از جداییمون بیشتر آهنگهایی مهستی رو گوش میکردم. خیلی به دلم مینیشینه.

 

پ.ن. اوایل این آهنگ رو گوش میکردم.

پ.ن: 

در مسجد عشق رفته بودم به نماز

گفتند اذان بگو ... من از آن گفتم!

 

 

من احمق نیستم

من خیلی از چیزها رو میدونم، 5 سال عمر کمی نیست برای شناختن یه نفر، مخصوصاً که تمام زندگیت را پر کرده باشد و از تک تک لحظات و اتفاقات زندگیش با خبر باشی. آخر هر شب بحرفی از تمام لحظات و اتفاقاتی که در طول روز برایت میافتد. میشناسمش. دختره خوب هم مرا میشناسد و می داند که من احمق نیستم. هر رفتاری که می کند، من می دانم که منظورش چیست و چرا این کار را می کند. 

ما به آخر خط رسیده ایم و کاملاً دیگه جدا شده ایم و آخرین حرکت رو خیلی وقت قبل انجام داده ایم و تیر خلاصی را زده ایم و بازی تمام شده است. حرکت رو به جلویی دیگر نمانده. این رو خودش هم می داند. من خودم را به نفهمی زده ام. ولی تیر آخر خیلی وقت قبل نشست به آنجایی که نباید مینشست.

دختره خوب تنوع طلب بود و هر بار از من میخواست که یه چیز جدید برایش بگویم. درعوض من خاطره باز!! اکثر خاطرات رو یادم می آید. از فیلم گذشته اصغر فرهادی و طعم تلخی بوسه ها، تا ترمه!! 

بعضی اوقات مراقبت زیاد از چیزهایی که خیلی با ارزش هستند، باعث میشود به ارزشی که آنها دارند، کمتر پی ببری.

پ.ن.: رمزدار کردن متن هایی که میگذارد، آخرین کاری بود که دختر خوب انجام داد و از دید خودش یه گام رو به جلو بود.

عشق و غم عشق

خیلی خسته شدم امروز و اومدم طبق روال همیشه یه مطلب بگذارم.

شاعری که من خیلی دوستش دارم، یعنی شیخ اشراق شهاب الدین سهروردی در باب عشق و غم عشق می‌فرماید:

گر عشق نبودی و غم عشق نبودی
                         چندین سخن نغز که گفتی ، که شنودی ؟

گر باد نبودی که سر زلف ربودی
                        رخساره معشوق به عاشق که نمودی ؟

از کتاب فی حقیقة العشق یا مونس العشاق

کباب غاز!!

الان تو اتاق دوستم بودم و داشتم باهاش میحرفیدم. نمیدونم چی شد حرف از کباب غاز!! پیش اومد. من ناخودآگاه خاطره آش نیکوصفت و صبحانه ای که با دختره خوب اونجا خوردیم و خیلی زیاد بود و نتونستیم تمومش کنیم، افتادم. یه روزه خارق العاده بود اونروز. از ترس و استرس و خیابون گردی گرفته تا اون نگاهی که دختره خوب تو پیاده رو بهم کرد و من نزدیک بود که از خود بیخود بشم و همونجا لباشو ببوسم. دست تو دست هم، عاشقانه داشتیم قدم میزدیم که یهو وایسادیم. من تو چشاش نگاه کردم. آفتابی زده بود. یه لرزه ای به زیره چشاش و گونش افتاد. تحریک شده بود. من نگامو دزدیدم ازش و به قدم زدن ادامه دادیم. آخه چند نفر تو پیاده رو بودن و نمیشد عاشقانه بوسید. بعدش رفتیم توی یه خیابون خلوت و توی عقب نشینی در یه آپارتمانی برای اولین بار لبشو بوسیدمو اونم بعدش چسبید تو بغلم. 

یادش بخیر. چه جرئتی داشتیم. یاده این که افتادم دلم گرفت و برخلاف همیشه بر چهرم ظاهر شد. 

حتماً میپرسین که چه ربطی به کباب غاز!! داشت. کباب غاز رو همونطور که میدونید نوشته محمدعلی جمالزاده هست و آش نیکوصفت تو خیابون جمالزاده است. 

دوستم تا قیافمو دید پرسید: چی شده؟

گفتم مدرسان شریف تو خیابون جمالزاده هست و یاده اینکه برای گرفتن پولم هی میرفتم اونجا و منو میپیچوندن افتادم.

پ.ن. چند مدتی توی مدرسان شریف مشغول بودم.

شب یلدای بی خاطره

یه چیزی پیدا شد که لااقل هر چی فکر میکنم خاطره ای ازش همراه با دختره خوب یادم نمیاد. هیچ خاطره ای از شب یلدا با دختره خوب یادم نمیاد. یه سالو یادم میاد که دختره خوب رفته بود خونه و من دلگیر بودم. قسمم داد که برمو خوش بگذرونم. 

آها!! یادم اومد!

یلدای سال 91 بود که من تهران بودم و با بچه های اتاق انار خوردیم. چند تا عکس گرفتیم. بهم گفت برام بفرست عکستو. اون زمان هنوز خیلی صمیمی نبودیم. خیلی اصرار کرد و منم براش فرستادم. عکسی بود که دور همی داشتیم با بچه ها انار میخوردیم. من با زیرپوش بودم ولی بقیه بچه ها سردشون بود و پوشیده بودن. اون عکسه اولین عکسی بود که از من بصورت نیمه لخت (با رکابی) میدید و نمیدونم چه حسی داشت. 

ولی خاطره اینکه یه شب یلدا با هم باشیم، هر چند بصورت مجازی، رو نداریم. کاش فرصت این رو هم داشتیم.

پ.ن.1: امیدوارم امسال یلدای خیلی خوبی داشته باشه و با آبجیش خوش بگذرونه.

پ.ن.2: دختره خوب یلدات مبارک. کارت پستال برای تو

پ.ن.3: عکسی از انار یلدای 91 در خوابگاه

دل است و عاشقی

تمام چیزهایی که دختر خوب می گوید کاره دل است و چیز دیگری نیست. برداشت من این است. دختره خوب می گوید که این دو روز که من مطلب نگذاشتم مثل مرغ پرکنده بوده و الان داره دیوونه میشه. میگه نمیدونم اینا نشونه چیه؟؟ نظره منم همونه که بالا گفتم.