فکر تو
فقط تو
نه هیچکس
...
والا به پیر به پیغمبر نه تنها من بلکه هیشکی دوست نداره خوابگاه بمونه
مخصوصا اینکه غذا باید خودمون درست کنیم
بوفه خوابگاه تعطیله
هوا گرمه
و از همه مهمتر دلمون برای خانواده بشدت تنگ شده
و هزار و یک دلیل دیگه
حالا برای اینکه این تعطیلات چند روزه خوابگاه بگیری
باید اینقدر نامه نگاری کنی و دوندگی
تا آخرش اجازه بدن با صد تا منت که بمونی
یکی نیست به مدیر امور دانشجویی و رپیس اداره خوابگاه ها اینا رو بگه
البته حتماً گفته شده
و خودشون هم میدونن
ولی به روی خودشون نمیارن.
پ.ن.: التماس تفکر
کنکور فقط استرسِ
کلا امتحان دادن
فقط استرسِ.
البته بیشتر استرس رو اطرافیان ایجاد میکنند.
اگه به آینده یه نگاهی بیندازی، متوجه میشی که هیچ استرسی نباید داشته یاشی
پیدا کردن شغل، هیچ ربطی به تحصیلات آکادمیک نداره
باید تا زمانی که نیروی جوانی داری
یه ایدهای بزنی و کارآفرینی کنی
وگرنه بعد از حداقل ۴ سال دانشگاه رفتن
فقط عمرت رو تلف میکنی و نیروی جوانی رو از دست میدی.
این سال تحصیلی هم داره تموم میشه و
به بقیه سالهای عمرم افزوده میشه
یادمه قدیمیا میگفتن چند کلاس سواد داری
الان من اندازه عمر یه جوون، یعنی ۲۲ کلاس سواد دارم
فرض کنید اگه این ۲۲ سال، نه اصلا ۱۰ سالش رو یه جای دیگه
سرمایهگذاری میکردم
آیا باز هم همینجوری بود؟؟
نمیدونم!!
البته این راهی هست که همه پشیمونن
یعنی توی این سن از هر کسی بپرسی که راضیای از
تصمیماتی که قبلا گرفتی؟
همه بلاشک میگن: پشیمونیم.
و ای کاشهای زیادی تو زندگیشون هست.
انگار پشیمونی جزئی از زندگی ماهاست.
آیا زندگی دانشجویی و زندگی کردن در یک محیط ایزوله و ارتباط نداشتن با محیط بیرون از دانشگاه
انسان را برای زندگی کردن در جامعه آماده میکند یا اینکه انسان را آرمانگرا میکند و سپس افسرده
و غمگین و گوشهنشین؟
علت همه این خستگیها
یه چیزِ
و تنها یه دلیل داره
اونم
نبودنِ تو
#دلتنگی