بی خوابی

نگرانتم و خوابم نمیبره. تو گفتی قوی هستم، پس چی شد؟ خیلی باید مواظب خودت باشی.

نگرانی

بشدت نگرانت هستم. مریض هستی و من کاری از دستم برنمیاد. قرار بود من مواظبت باشم، نمیدونم چیکار کنم. خیلی ناراحتم و ذهنم اصلاً کار نمیکنه.

سردرد

یه سردرد وحشتناکی دارم از صبحی که از خواب بیدار شدم تا حالا، به حدی که چشام باز نمیشه. یاده اون سردردم افتادم که خیلی شدید سردرد داشتم و اومدی تو فیسبوکم یه چیزی نوشتی به این مضمون که :سردرد عزیز دست از سره دوسته من بردار!!

پ.ن: نوشته ات تو همین مایه ها بود، الان دقیقشو یادم نمیاد.

حافظ خیلی باحالی!!!

امروز هم مثل هر روز، از 9 تا 4 دانشکده بودمو طبق روال هر هفته چهارشنبه ها، بعدازظهر فوتبال! خلاصه حسابی خسته شدمو میخام برم یه دوش بگیرمو لباشامو بشورمو بعدش بخوابم. حوصله هیچی ندارم.

کاش امشب بیاد بخوابم، خیلی دلم هواشو کرده. امروز دوباره فال حافظ رو باز کردمو این فال اومد و واقعاً وصف حال من بود، حافظ خیلی باحالی و دمت گرم:

ما برفتیم، تو دانی و دل غمخور ما

بخت بد تا به کجا می برد آبشخور ما

از نثار مژه چون زلف تو در زر گیرم

قاصدی کز تو سلامی برساند بر ما

به دعا آمده‌ام هم به دعا دست بر آر

که وفا با تو قرین باد و خدا یاور ما

فلک آواره به هر سو کندم می‌دانی؟

رشک می‌آیدش از صحبت جان پرور ما

گر همه خلق جهان بر من و تو حیف برند

بکشد از همه انصاف ستم داور ما

روز باشد که بیاید به سلامت بازم

ای خوش آن روز که آید به سلامی بر ما

به سرت گر همه آفاق به هم جمع شوند

نتوان برد هوای تو برون از سر ما

تا ز وصف رخ زیبای تو ما، دم زده‌ایم

ورق گل خجل است از ورق دفتر ما

هر که گوید که کجا رفت خدا را حافظ

گو به زاری سفری کرد و برفت از بر ما

روزهای تکراری

تا الان دانشکده بودمو الان رسیدم خوابگاه. نمیدونم علتش چیه، ولی هر وقت میام نت اولین چیزی که باز میکنم، وبلاگ تو هست. 

هوا بشدت سرده و من لباس گرم نپوشیده بودم، آخه ساعت 9 رفتم بیرون و اونموقع هوا آفتابی و گرم بود، دلم میخواد الان اینجا بودی و یه محکم بغلت میکردمو دلتنگیمو بروز میدادم و هم گرم میشدیم. یاده اون پیرهن ه افتادم که برام خریده بودی و وقتی بهم دادی سردم بود و مجبورم کردی بپوشمش و وقتی پوشیدمش، برای چند دقیقه میلرزیدم. الان هم هوا همونجوره. البته اونموقع بغلی در کار نبود ولی بعدش عادت کردیم. بغلات خیلی آرامش بخش و خواستنی بودن. ولی آخرین بغل منو خیلی آزار میده و هر وقت بهش فکر میکنم، بشدت عصبانی میشم.

.

.

.

فرانک سیناترا...

امروز تو اتوبوس که داشتم میرفتم برای کلاس خصوصی، کتاب هنر «شفاف اندیشیدن» نوشته رولف دوبلی رو با خودم برده بودمو میخوندش. کتاب جالبی هستو راجب اشتباهاتی که آدم در طول زندگی میکنه نوشته، البته نه همشون. فقط اونایی که نویسنده تجربه کرده اونارو.

یه قسمتش راجب خطای در دسترس بودن نوشته. با تیتر «چرا یک نقشه غلط را به نبود نقشه ترجیح میدهیم؟». به این علت که بعضی اوقات ما اطلاعات غلط را به نبود اطلاعات ترجیح میدهم. فقط به خاطر اینکه اطلاعات غلط در دسترس تر هستند. برای مثال اگر از شما بپرسند که «آیا کلمات انگلیسی که با حرف K شروع می شوند بیشتر از کلماتی هستند که با K حرف سوم آنهاست؟» بی شک جواب بله می دهید، چون کلماتی که با حرف K شروع میشوند، در دسترس تر هستند و سریعتر میشه به اونا فکر کرد.

در همین رابطه فرانک سیناترا (Frank Sinatra) آواز زیر رو خونده:

َُُِّاُه، قلب من تند میتپد

و تمامش به این خاطر است که تو اینجا نیستی

وقتی در کنار دختری که عاشقش هستم نباشم

عاشق دختری میشوم که کنارم است.

البته من هیچوقت گرفتار این اشتباه نمیشم!!

پ.ن: امروز فال حافظ رو باز کردم و این فال اومد:

وصال او ز عمر جاودان به

خداوندا مرا آن ده که آن به

به شمشیرم زد و با کس نگفتم

که راز دوست از دشمن نهان به

به داغ بندگی مردن بر این در

به جان او که از ملک جهان به

خدا را از طبیب من بپرسید

که آخر کی شود این ناتوان به

گلی کان پایمال سرو ما گشت

بود خاکش ز خون ارغوان به

به خلدم دعوت ای زاهد مفرما

که این سیب زنخ زان بوستان به

دلا دایم گدای کوی او باش

به حکم آن که دولت جاودان به

جوانا سر متاب از پند پیران

که رای پیر از بخت جوان به

شبی می‌گفت چشم کس ندیده‌ست

ز مروارید گوشم در جهان به

اگر چه زنده رود آب حیات است

ولی شیراز ما از اصفهان به

سخن اندر دهان دوست شکر

ولیکن گفته حافظ از آن به

خستگی موثر

امروز از صبح ساعت 8 دانشگاه بودمو تو اتاقم تا ساعت 6.5 عصر. درس میخوندمو خیلی خوب بود. محیط ساکت و آرومی بود. الان بشدت خسته ام و خیلی خوابم میاد، ولی خیلی کار دارم. فردا تدریس خصوصی دارمو باید مطلب آماده کنم براش. برادرجان هم یه سری کار ازم خواسته و باید انجامش بدم. ولی اصلاً حسش نیست. فکر کنم بخوابم شایدم یه فنجون قهوه بزنمو بشینم کارمو انجام بدم. این روزها بشدت خودمو مشغول به کارهای مختلف میکنم که به چیزه دیگه ای مثل تو و خاطرات شیرین و تلخمون فکر نکنم.

تو وبلاگت نوشتی که هیچ چیز درست نمینویسه. خب من که مینویسم تو نظر نمیدی که چی بنویسم.

پ.ن. اسم این وبلاگ رو تو انتخاب کردی، دکتر اشتباهی!! چرا اینجور انتخاب کردی؟ بنظرم منظورت این بوده که نباید دکترا میخوندم و باید میرفتم سربازی!! بعدش میرفتم دنبال کار!! مثل اکثر جمعیت جوان و حال حاضر کشور!!

همه رقم، همه مدل

امشب نمیدونم چم شده. حالم اصلن خوب نیست. از غروب آفتاب تا حالا انواع و اقسام دردها رو کشیدم. اولش با دندون درد شروع شد. آروم که شد، زانو درد شدید به سراغم اومد، طوری که زانوبندم بسته بودمو تا نیم ساعت نمیتونستم پامو تکون بدم. این که خوب شد، گوش درد گرفتم. این یکی از همه شدیدتر بود، طوری که صدای آه و نالمو درآورد. الان یه ربعی هست خوب شده، پنج دقیقه ای هست که سردرد گرفتم. امیدوارم به صبح برسم ;)

پ.ن. : شناسنامه بچه مون هم امروز رسیده دستم. اهل استهبان هست و متولد 83. این بچه هم جزو منافع مشترکمون (که تو مطلبی قبلی گفتم) هست.

و من الله توفیق...

پیک‌نیک در تخت خواب

طی این پنج سالی که با هم بودیم، البته دو سال اولش قصد ازدواج نداشتیم و یه دوستی ساده بود، یعنی توی این سه سال، برای زندگی مشترکمون برای اکثر اوقاتش برنامه ریزی میکردیم. آخر هفته چکار کنیم، تعطیلاتو چیکار کنیم. با کدوم خانواده باشیم. مثلاً برای تعطیلات نوروز، مثل نیروهای نظامی، نیمه اول کجا باشیم و نیمه دوم کجا؟

یادمه یه بار بهم گفتی که آخره هفته ها رو توی تخت دوتایی باهم پیک‌نیک بگیریم. هر هفته!!! خلاصه برنامه ریزی های زیادی داشتیم. ولی فکر کنم نباید برنامه ریزی کرد، چون بعداً برات همه چی تکراری میشه و جذابیتی نداره. 

یادمه اون سال اولی که بهت پیشنهاد دادم، خام و بی تجربه، گفتم سال 93 باهم ازدواج میکنیم. در حدی جدی بود که من 93 رو تو رمز ورود خیلی جاها وارد کردم و کماکان هنوزم همونا هستن. آها، اسم ه بچمونم انتخاب کردیم: من خیلی دختر دوست دارم و گفتیم اسمشو میذاریم «مهسا».

و اینجور بود که رمز بیشتر جاهای من «مهسا93» رو تو دل خودش داشت.

ولی فکر کنم این مهسا مشترک باقی بمونه! یعنی امیدوارم.

جمعه

امروز خوابگاه تنها بودمو هیچکار مفیدی تا حالا نکردم. صبح تا 10 خواب بودم و بعدش صبحانه خوردم و تا 13 نت گردی کردم. بعدش ناهار خوردمو خوابم برد تا حالا. الان میخوام نهایت سعیمو بکنم که اسلاید آماده کنم برای ارائه م. 

جمعه هست و دلگیر و افسرده میشه آدم اگه تنها باشه. البته صبحی یه آلبوم از همایون شجریان دانلود کردمو گوش میکردم. راسیتش خیلی جاهاشو نمیدونستم چی میگه ولی آهنگ پونزدهمش اینه: 

فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم

بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم

اینم لینک دانلودش: 

دانلود آلبوم چه آتش‌ها-همایون شجریان